Provocatie en beat. Myss Keta en haar "verhulde" rap betreden het podium.

Niemand heeft haar ooit gezien. Tenminste niet sinds ze een ster werd. Waar ze ook gaat, Myss Keta draagt ​​een sluier, een masker, iets dat haar verbergt voor de wereld. Niet zoals Joelle Van Dyne in David Foster Wallace's "Infinite Jest" (als je je angst voor duizend pagina's kunt overwinnen, is het een geweldig boek). Haar naam laat echter weinig aan de verbeelding over, en past helemaal bij de horizon die ze met een zekere lyrische energie beschrijft in "Milan Sushi & Coke": "Ik ga wat tempura eten, wat een avond om voor te sterven, geld en seks, de weg naar succes." Misschien zullen de meest kritische fans hun neus ophalen. Degenen die zijn opgegroeid met brood en Guccini. Maar het schrijven en het personage werken. Al sinds ze in 2013 voor het eerst online verscheen. Een van die cultfenomenen die niche lijken te blijven, om er vervolgens achter te komen dat ze duizenden mensen hebben verleid en al talloze imitaties hebben. Zoals La Settimana Enigmistica. Kortom: karakter en provocatie in de mysterieuze rapper, die speelt met dubbelzinnigheden en paradoxen en dag na dag geruchten over haar aanwakkert. Ondertussen blijft ze op het podium de queer gastvrouw van grote feesten die balanceren tussen rap, pop en de simpele wens om plezier te hebben. Die ietwat bizarre sfeer van bepaalde Milanese avonden. Porta Venezia. Hoewel we in dit geval naar Brescia gaan voor het Radio d'Urto Festival. Myss Keta is vanavond te gast, met de Italiaans-Braziliaanse rapper Lorenzza als voorprogramma. Populaire tickets kosten €10. Voor een avond vol beats en adrenaline. Verwijzingen variëren van Madonna tot Peaches, van Lady Gaga tot Miss Kittin, de onvergetelijke priesteres uit het lange electroclash-tijdperk (en aan wie ze een deel van haar naam te danken heeft). Afgelopen januari verscheen "Punto", haar vierde studioalbum, wederom bij Universal. De single, "160BPM", is prachtig. Verder is het vida loca. Zoals altijd. Zelfs vandaag de dag. Zelfs op het zwarte kattenfeest.

Diego Vincenti